Symbol w obecnej formie pojawił się po raz pierwszy na Zachodzie w XVII i XVIII wieku, ale symbole wszystkowidzącego oka mają swoje źródło w mitologii egipskiej i symbolu oka Horusa. XVII-wieczne obrazy oka opatrzności czasami pokazują je w otoczeniu obłoków. W późniejszym okresie symbol oka w zamkniętym trójkącie zaczął być postrzegany jako symbol Trójcy Świętej w religii chrześcijańskiej.
W Polsce oko opatrzności głęboko wrosło w świadomość odbiorców jako symbol boskości.
W Pszczynie przy ul. Ratuszowej znajduje się kamienica Pod Okiem Opatrzności, która swoje miano zyskała od tego symbolu umieszczonego na jej fasadzie. Motyw ten znajduje się również na fasadach polskokatolickiej świątyni św. Kazimierza i kościoła św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu, na ołtarzu wielkim w parafialnym kościele św. Wojciecha w Jeleśni, na ołtarzu w Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Górznie, nad ołtarzem w kościele parafialnym pw. św. Jana Nepomucena w Sipiorach[1], w kościele parafialnym pw. Ducha Św. w Zambrowie, a także w kościele Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej i kościele Marcina Lutra w tym samym mieście oraz w kościele ewangelicko-reformowanym w Zelowie, jak również w kościele w parafii św. Floriana w Brwinowie[potrzebny przypis].
Oko opatrzności widnieje na herbie i fladze Radzymina. Historia herbu sięga początków XVIII wieku, gdy miasto zostało zagrożone przez zarazę morową. Po jej wygaśnięciu mieszkańcy uwierzyli, że w tych trudnych dniach opatrzność boża czuwała nad miastem, co wyraziło się dość łagodnymi skutkami epidemii. Oficjalnie herb Radzymina został zatwierdzony 3 października 1936[2].
zakon iluminatów
Zakon Iluminatów (z łacińskiego illuminatus – „oświecony”, l. mn. illuminati) – to nazwa nadana kilku grupom, zarówno prawdziwym, jak i fikcyjnym. Historycznie nazwa ta zwykle odnosi się do Bawarskiego illuminati, tajnego stowarzyszenia z epoki Oświecenia, założonego 1 maja 1776 r. w Bawarii, dziś części Niemiec. Celem społeczeństwa było przeciwstawienie się przesądom, obskurantyzmowi, wpływom religijnym na życie publiczne i nadużyciom władzy państwowej. „Porządkiem dnia – pisali w swoich statutach ogólnych – jest położenie kresu machinacjom dostawców niesprawiedliwości, kontrolowanie ich bez zdominowania ich”[1]. Iluminaci – wraz z masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami – zostali wyjęci spod prawa przez edykt Karola IV Teodora Wittelsbacha, elektora Bawarii, przy zachęcie Kościoła katolickiego, w 1784, 1785, 1787 i 1790 r.[2] W ciągu następnych kilku lat grupa została oczerniana przez konserwatywnych i religijnych krytyków, którzy twierdzili, że kontynuowali działalność pod ziemią i byli odpowiedzialni za rewolucję francuską.
Wielu wpływowych intelektualistów i postępowych polityków liczyło się jako członkowie, w tym Ferdynand z Brunszwiku i dyplomata Franz Xaver von Zwackh(niem.), który był zastępcą Zakonu. Przyciągał ludzi literatury, takich jak Johann Wolfgang von Goethe i Johann Gottfried Herder oraz panujących książąt Gotha i Weimar.
W późniejszym użyciu „Illuminati” odnosi się do różnych organizacji, które twierdziły, że są powiązane z oryginalnymi bawarskimi Illuminati lub podobnymi tajnymi stowarzyszeniami, chociaż te powiązania są bezpodstawne. Organizacje te były często oskarżane o spiskowanie w celu kontrolowania spraw światowych poprzez organizowanie wydarzeń i zakładanie agentów w rządzie i korporacjach, w celu uzyskania władzy politycznej i wpływów oraz ustanowienia Nowego Porządku Świata.